Bibi van den Bragt neemt deel aan de pilot pe nieuwe stijl van de NBA. In haar vorige blog schreef ze over de reacties die ze op haar concept-pe-plan heeft gekregen. In deze blog gaat ze in op het vastleggen van haar pe-vorderingen.

De blogs over pe nieuwe stijl hebben even stil gelegen. Ja, ik doe nog steeds mee aan de pilot pe nieuwe stijl. En nee, het is niet zo dat ik maanden lang niets aan permanente educatie heb gedaan. Maar de vastlegging van mijn vorderingen … dát heeft wel even stil gelegen.

In een aantal eerdere blogs heb ik verteld over mijn enthousiaste start met pe nieuwe stijl. Een plan maken over mijn leerdoelen voor komend jaar en hoe ik die denk te gaan realiseren. Ambitieus als ik ben is een pe-plan maken geen punt.

Maar als ik dan, maanden na het opstellen ervan, mijn pe-plan er nog eens bij pak, dan moet ik even slikken. Wat is er gebeurd met mijn voornemen om uitgebreide lesplannen te maken met allerlei verschillende methodieken samen met een ervaren collega? Waarom heb ik mij niet meer verder verdiept in de wijzigingen van BW 2 Titel 9? En met de NVKS en Wwft moet ik zo langzamerhand ook gaan opschieten! Ook bij mij is de waan van alledag de grote boosdoener. Natuurlijk ben ik de afgelopen maanden wel met deze onderwerpen bezig geweest, maar niet bewust als leeractiviteit.

Cursussen volgen waarvoor ik me heb aangemeld is een fluitje van een cent. Je schrijft je in, je volgt de training en je noteert je pe-uren. Oh nee, die pe-uren mogen achterwege blijven; ik moet mijn leerervaringen omschrijven in de zin van wat de leeractiviteit mij heeft opgeleverd en wat ik nu anders doe.

Gelukkig had ik in augustus met mijn ‘pe-maatje’ afgesproken om elkaars vorderingen te bespreken. Dat was een stok achter de deur om te kijken wat er van die geplande leeractiviteiten terecht was gekomen. En dat heeft mij goed geholpen. Voor even.

Een kwartaal later zie ik accountants om mij heen pe-uren tellen en beslissen wat ze in het vierde kwartaal nog zullen gaan doen om aan voldoende uren te komen. Ik hoef geen uren te tellen, maar heb dat stiekem wel heb gedaan en ik ben de veertig uren ruimschoots gepasseerd. Dus qua uren was ik er met gemak geweest (vaktechniek is de kern van mijn werk, dat geldt niet voor iedere accountant). Maar voor de pe-pilot heb ik nog wat werk te doen, namelijk vastleggen wat ik van de verrichte leeractiviteiten heb geleerd en wat ik anders ben gaan doen.

En nu ik daar op terugkijk is dat een leerervaring op zich: het is heel zinvol om begin van het jaar na te denken over doelen en leeractiviteiten en die tijdens het jaar op gezette tijden nog eens te bezien en waar nodig aan te passen. Maar ik zal een volgende keer wel wat zuiniger zijn met het bedenken van leeractiviteiten die ik echt zélf moet doen. Een training ontwikkelen of volgen is toch een stuk eenvoudiger dan het verrichten van leeractiviteiten on the job, simpelweg omdat dat laatste veel meer zelfdiscipline vraagt, zowel in de uitvoering als in de documentatie.

Bibi van den Bragt AA RA